Οι Βροχές άφησαν πληγές στο νησί της Τζιάς

Οι παρατεταμένες βροχές της Πέμπτης 3 & Παρασκευής 4 Φεβρουαρίου 2011 κυριολεκτικά «έπνιξαν» το νησί της Τζιάς που βρέθηκε ανυπεράσπιστο με τις ελλιπείς υποδομές και την απουσία αντιπλημμυρικών έργων.

Στη Κορρησία το ρέμα υπερχείλισε με αποτέλεσμα να ξεχυθούν τόνοι από λάσπες στους δρόμους. Υπόγεια πλημμύρισαν και η παραλία αλλοιώθηκε από τις προσχώσεις και τα φερτά υλικά. Σε όλη τη διαδρομή από το Λειβάδι προς τη Χώρα υπάρχουν κατολισθήσεις ενώ στις δύο φουρκέτες που πρόσφατα έγιναν έργα αντιστήριξης, το έδαφος υπέστη καθιζήσεις.

Η περιοχή των Ποισών με τον εύφορο κάμπο μετετράπη σε πλημμυρισμένο «ορυζώνα» που θυμίζει Κίνα.

Στο δρόμο προς Κούνδουρο, μεγάλοι όγκοι βράχων έχουν καταπέσει στο οδόστρωμα στις Ποίσες, αποτέλεσμα των παρατεταμένων βροχοπτώσεων που χαλάρωσε τα χώματα μετατρέποντας τα σε ορμητική λάσπη.

Αντίστοιχα όλες οι πανέμορφες παραλίες της νοτιοδυτικής πλευράς του νησιού αλλοιώθηκαν, χάνοντας μεγάλο μέρος της αμμουδιάς τους. Αυτές είναι λίγες μόνο εικόνες από τις πληγές που άνοιξε και άφησε πίσω της η παρατεταμένη βροχόπτωση.

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από άρθρο του Paul Krugman / The New York Times που αναδημοσιεύτηκε στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που επεξηγεί με απόλυτα κατανοητό τρόπο τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής:

Το φυσικό φαινόμενο Λα Νίνια ευθύνεται εν μέρει για τα ακραία φαινόμενα. Υπάρχει, όμως, και συνέχεια. Το 2010, όπως το 2005, ήταν οι πιο θερμές χρονιές στα χρονικά. Ρεκόρ θερμοκρασιών καταγράφηκαν όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά σε 19 χώρες, ήτοι στο ένα πέμπτο της στερεής επιφάνειας της Γης. Ξηρασίες και πλημμύρες είναι φυσικά επακόλουθα ενός κόσμου που ζεσταίνεται: οι ξηρασίες λόγω της ζέστης, οι πλημμύρες γιατί οι ζεστοί ωκεανοί απελευθερώνουν περισσότερους ατμούς.

Μπορούμε να αποδώσουμε το όποιο καιρικό φαινόμενο στα αέρια του θερμοκηπίου. Το μοτίβο που βλέπουμε, όμως, με τις ακραίες συμπεριφορές να γίνονται πολύ πιο συνήθεις, είναι ακριβώς αυτό που περιμένουμε από την κλιματική αλλαγή. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι η πρώτη γεύση των προβλημάτων, οικονομικών και πολιτικών, που θα αντιμετωπίσουμε σε έναν κόσμο που ζεσταίνεται. Και δεδομένης της αποτυχίας μας να δράσουμε σε ό,τι αφορά τα αέρια του θερμοκηπίου, θα ζήσουμε πολύ περισσότερα ακόμα, και πολύ χειρότερα.